LÜKS KUMAŞ

Ne ağlayanım ne sızlayanım olur arkamdan
Sahipsiz kaldım ben bu evrende
Sevdiklerim çok diye övünürken
Azrail gelince yanlızlığımı anladım

Ey hayat çizgisinde giden zevki sefa
Ne elde ettin ki geçiyorsun gülerek
Ecelin kapına dayandı seni beklerken
Göreyim ne eylersin çaresizliğini

Gözlerim yaş olsun hıçkırıklar içinde
Secaddem deryalar gibi ıslansın
Beklerken seni kabir arkadaşın
Götüreceğin lüks bir kumaştır en fazla